Kuc szetlandzki

Kuc szetlandzki
	;
Wysokość w kłębie	Do 107 cm
Umaszczenie	Każde z wyjątkiem tarantowatego
Rejon hodowli	Cały świat

Kuc szetlandzki (pieszczotliwie nazywany Shetty) – mały kucyk wykorzystywany do jazdy wierzchem i ciągnięcia lekkich powozów.

Użytkowość[]

jazda wierzchem
prace pociągowe
użytkowanie juczne
lekkie prace na roli
pokazy
skoki
wyścigi zaprzęgów

Charakter[]

Kuce szetlandzkie mają żywy temperament i czasami bywają krnąbrne, przez co mogą być nie odpowiednie dla małych dzieci.

Pokrój[]

Jest to jedna z najmniejszych ras koni, przy czym niski wzrost nie jest wynikiem sztucznych zabiegów, lecz naturalnego skarłowacenia. Mimo wysokości kuce te zachowały harmonijną budowę ciała. Głowa długa, o profilu szczupaczym. Szyja mocna, przechodząca w słabo zaznaczony kłąb. Łopatki długie. Tułów masywny, o głębokiej i szerokiej klatce piersiowej. Krągły i silny zad. Kończyny krótkie, o małych, twardych kopytach. Szetlandy w chodzie drobią.

Historia[]

Prawdopodobnie rasa ta pochodzi od skarłowaciałego pod wpływem surowych warunków klimatycznych, prehistorycznego kuca typu 1. i 2. Później nastąpiło zasiedlenie Wysp Szetlandzkich, najpierw przez kuce celtyckie, a następnie przez kuce nordyckie. Kuców szetlandzkich na ich rodzimych wyspach używano jako zwierzęta pociągowe i wierzchowe i przez cały rok trzymano na powietrzu, skąpo żywione. W roku 1847 dzięki zakazowi zatrudniania kobiet i dzieci w angielskich kopalniach, wiele szetlandów znalazło tam zastosowanie. W 1870 r. lord Londonderry założył sławną stadninę na wyspie Bressay. Kuce zyskały wtedy dużą popularność jako wierzchowce dla dzieci, zwierzęta zaprzęgowe oraz cyrkowe. Na przełomie wieków szetlandy rozprzestrzeniły się na całym świecie. Księgę stadną założono w roku 1890.

Ciekawostki[]

Wyróżnia się kilka rodzajów kuców szetlandzkich: mini (do 87 cm w kłębie), mały rozmiar (87-92 cm w kłębie), średni rozmiar (92-98 cm w kłębie) i rozmiar duży (98-107 cm w kłębie).
Kucyki te są najsilniejszymi końmi, co do wielkości ciała.
Zwyczajowo wysokość kucyków szetlandzkich podaje się w calach.
W swoich naturalnym środowisku (tj. na Wyspach Szatlandzkich) podczas srogich zim, kuce Shetty musiały schodzić z gór i jeść morskie glony.